Opis nieba wiosennego:
W orientacji na wiosennym niebie dużą usługę odda nam trójkąt utworzony z trzech jasnych gwiazd: biało-żółtego Regulusa w Lwie, niebieskawej Spicy w Pannie i pomarańczowego Arktura w Wolarzu.

Wolarz Lew i Panna są najwyraźniejszymi gwiazdozbiorami wiosennymi i łatwo je zapamiętać. Pod dyszlem Wielkiego Wozu znajdziemy Psy Gończe, a między nimi a Panną ujrzymy małe skupienie słabych gwiazd - Warkocz Bereniki. Pod Lwem, Panną i Wagą ciągnie się po niebie Wąż Wodny z głową skierowaną ku północy. Między zaś Panną a Wężem Wodnym znajdziemy Kruka i nachylonu ku niemu Puchar. Pod Wężem Wodnym znajduje się Kompas,Pompa i najwyższa część Centaura. Na wschód od Wolarza jest Korona Północna, na zachód zaś od Lwa widzimy Małego Lwa, a na południe -Sekstans.

Opis nieba letniego:
Wygląd gwiaździstego nieba zmienia się w każdym miesiącu. Niektóre gwiazdozbiory zachodzą, podczas gdy inne wschodzą. Jeżeli oglądamy tę samą część nieba o jednakowej godzinie wieczorem, to po upływie jednego miesiąca stwierdzimy, iż gwiazdozbiory pzresunęły się o 30 stopni na zachód.

Lato, okres wakacji, jest wyjątkowo dogodne do obserwacji nieba. Wprawdzie noce wówczas są krótkie, ale za to ciepłe, a Droga Mleczna świeci w pełnej krasie. Jej srebrzysty pas rozpościera się na sklepieniu nieba wysoko nad południowym horyzontem i ginie gdzieś po jego północnej stronie. W pasie Drogi Mlecznej znajdziemy wyraźny trójkąt letni. Jego wierzchołki tworzą trzy jasne gwiazdy: Deneb w Łabędziu, Altair w Orle i Wega w Lutni. Gwiazdozbiór Łabędzia ma kształt krzyża, dlatego też często nazywa się go Krzyżem Północy. Jeżeli raz przedłużymy odległość Deneba od Wegi, to posuwając się w tym kierunku natrafimy na charakterystyczny kwadrat Herkulesa. Przedstawia on odwróconą literę K. W południowej części Drogi Mlecznej znajdują się dwa gwiazdozbiory zwierzyńcowe. Przy zachodnim jej brzegu jest Skorpion z nadolbrzymem, czerwonym Antaresem, a we wschodniej części, gdzie jej pas jest najjaśniejszy, leży gwiazdozbiór Strzelca. Daleko za gwiazdami tej konstelacji znajduje się środek Galaktyki, dostępny do obserwacji tylko na falach radiowych. Na wschód od Strzelca pod Orłem znajdziemy niewyraźny gwiazdozbiór zwierzyńcowy Koziorożca. W pasie Zodiaku między Skorpionem a Panna jest Waga. Między zaś Herkulesem a Skorpionem rozciąga się rozległy Wężownik i Wąż. Wysoko nad zachodnim horyzontem znajduje się Wolarz, ku któremu skierowany jest dyszel Wielkiego Wozu. Między Wolarzem a Herkulesem znajdziemy mały, lecz regularny gwiazdozbór Korony Północnej. Za zachodni horyzont zachodzi Panna. A w obszarze nieba między Orłem a Łabędziem są trzy drobne gwiazdozbiory: Delfin, Lis i Strzała. Pomiędzy natomiast Orłem a Strzelcem jest Tarcza.

Opis nieba jesiennego:
Jesienne niebo jest dość ubogie, zwłaszcza gdy je obserwujemy wieczorem. Możemy wprawdzie jeszcze zobaczyć Łabędzia, Orła i Lutnię, ale już nisko nad zachodnim horyzontem. Na północnym zachodzie rozciąga się Herkules, a Orion jeszcze nie wzeszedł. Nad wschodnim horyzontem odnajdziemy Byka i rzucające się w oczy Plejady. Nisko nad północnym horyzontem znajduje się Wielki Wóz, który nigdy nie zachodzi,Kasiopeę w kształcie litery W mamy niemal nad głową.

Wyraźnym ugrupowaniem gwiazd, według którego możemy się orientować na jesiennym niebie, jest czworokąt utworzony z gwiazd [alfa], [beta] i [gamma]Pegaza oraz [alfy] Andromedy. Razem z gwiazdami [beta] i [gamma] Andromedy oraz z Algolem w Perseuszu  tworzy on układ podobny do Wielkiego Wozu. Pod Andromedą znajdują sięTrójkąt i Baran. Otwarta litera V w południowo-wschodnim rogu Pegaza to niewyraźny gwiazdozbiór Ryb. Wielką część nieba południowego zajmuje Wodnik i rozległy gwiazdozbiór Wileloryba. Pod Wodnikiem w dobrych warunkach obserwacyjnych możemy dostrzec Rzeźbiarza i Rybę Południową.

Opis nieba zimowego:
Najpiękniej wygląda niebo podczas długich zimowych nocy. Firmament jest wtedy ciemniejszy i widać na nim wiele pięknych gwiazdozbiorów. Lecz najpiękniejszy ze wszystkich jest bez wątpienia Orion. Łatwo go odnajdziemy za pomocą umieszczonej powyżej mapki. W środku między czerwonawą Betelgeuse w górze a niebieskawym Rigelem w dole znajduje się Pas Oriona, składający się z trzech niebieskich gwiazd. Jeżeli go przedłuzymy, to posuwając się w jednym kierunku natrafimy na Aldebarana w Byku, a wdrugim - na Syriusza w Wielkim Psie. Linia łącząca Rigela z Betelgeuse biegnie w kierunku Bliźniąt (Kastora i Polluksa). Natomiast linia łącząca Bellatrix z Betelgeuse skierowana jest w kierunku Procjona w Małym Psie. Najjaśniejsze gwiazdy nieba zimowego tworzą sześciokąt, którego środek stanowi Betelgeuse a na wierzchołkach znajdują sie kolejno: Aldebaran, Kapella w Woźnicy, Kastor z Polluksem, Procjon i Syriusz.

Droga Mleczna zimą nie jest tak jasna, jak latem. Jej srebrzysty pas ciągnie się od Kasjopej poprzez Perseusza, Woźnicę, Bliźnięta aż do Jednorożca. Na południe od Oriona widzimy Zająca, Gołębia i Rylec. Na południe zaś od Byka leży wijąca się rzeka Erydan i mały gwiazdozbiór Piec.